قوانینی وضع کند تا دولت، مسئولین و همه آحاد مردم آن کشور موظف به نگهداری و حراست از آن باشند.
اگر هر شخصی کمی به فرهنگ و هنر کشور خود توجه داشته باشد، زمانی که از خیابان های شلوغ شهر گذر می کند و نگاهی به در و دیوار آن بیندازد، شاهد از بین رفتن این آثار خواهد بود.
احتیاج نیست خبری از به یغما رفتن یا ویران شدن آثار هنری و.... که گذشته پر فراز و نشیب این مرز و بوم را در برمی گیرد در روزنامه و یا اینترنت و... بخواند و بشنود که حیف و صدحیف و... .
هفته گذشته از میدان امام خمینی(توپخانه سابق)، خیابان ناصرخسرو، نرسیده به خیابان صوراسرافیل به طرف بازار می رفتم، مثل همیشه از میان ازدحام جمعیت، نگاهی به در و دیوار انداختم. همه ساختمان ها نشان از گذشته دارند و همه آنها با خود هنر هنرمندی را به دوش می کشند. از آجرنماها و گچ بری ها گرفته تا در و پنجره های چوبی، نه در حال خراب شدن که در حال خراب کردن آنها بودند که دل هر انسانی را به درد می آورد.
چرا مسئولین و مراکز مربوطه و... که یکی از وظایف اصلی آنها حراست از فرهنگ و هنر را در همه ابعاد پیگیری نمی کنند. احتیاج نیست به مغزمان فشار بیاوریم و خودمان را زحمت بدهیم؛ کافی است اندکی تامل کنیم به این کره خاکی بیندازیم تا متوجه شویم که چگونه این آثار را باید حفظ کرد.
تا شهر زیبایی بنا به کاربری روز داشته باشیم و هم آثار زیبای گذشتگان را حفظ کنیم. این آثار تکرارشدنی نیستند. چرا با دست خودمان تیشه به ریشه فرهنگ و هنر و آثار تاریخی کشورمان می زنیم؟ آیا اینها سرمایه و بیت المال نیستند؟
همیشه این تصور در ذهنم زنده می شود که ما کشورهای نفت خیز و با سابقه طولانی فرهنگی و آثار به جامانده از دوران کهن، مثل بچه پولدارهایی می مانیم که به مالی رسیده و قدر و ارزش آن را نمی دانند و هر جور که بخواهند، می خورند و می گردند و... .
ذره ای به این نمی اندیشند که برای اینها زحمت کشیده شده است.
آیا فکر کرده ایم چنین اماکنی که مملو از هنر است، خراب شود و به جای آن دیوارهای سیمانی بی روح قرار گیرد، چه اثراتی روی روح و روان و جامعه ما خواهد داشت؟
از مردمی که برای خرید به خیابان ها می روند، خواهش می کنم هر از چندگاهی توجهی به این ساختمان ها بکنند و آنهایی که از این اماکن استفاده می کنند که اغلب کسبه بازار هستند - که خدا کسبشان را پررونق تر کند- توجهی به این ساختمان ها کرده و در نظافت و نگهداری از آن بکوشند تا آمرزش از آیندگان برای آخرت خود ذخیره نمایند.
